در این مطالعه محققان مرکز مطالعات کالیفرنیا به بررسی عادات تماشای تلویزیون ۳۲۰۰ نفر با میانگین سنی ۲۵ سال پرداختند. این افراد تا ۲۵ سال بعد مورد مطالعه قرار داشتند. محققان دریافتند افرادی که در طول این مدت به طور میانگین روزی ۳ ساعت تلویزون تماشا کرده بودند در مقایسه با افرادی که میزان کمی تلویزیون تماشا کرده بودند، در تست های شناختی عملکرد ضعیفی داشتند.
تینا هوآنگ، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «نتایج بیانگر آن است که شرکت در فعالیت های ورزشی، بر خلاف نشستن و تماشای تلویزون، بسیار برای سلامت مغز مهم است. فعالیت بدنی در هر زمان از زندگی برای مغزتان خوب است.»
در این مطالعه، محققان از شرکت کنندگان هر پنج سال یکبار در مورد مدت زمان تماشای تلویزیون در روز در طول سال های گذشته سوال کردند. از همان ابتدای مطالعه، و مجددا در هر دو تا پنج سال بعد، محققان از شرکت کنندگان در مورد میزان ورزش کردن شان نیز سوال کردند.
بعد از ۲۵ سال، محققان عملکرد شناختی افراد را با انجام سه تست ارزیابی سرعت پردازش اطلاعات، حافظه کلامی و عملکرد اجرایی مورد ارزیابی قرار دادند. اینها شماری از مهارت های فکری هستند که به برنامه ریزی، سازماندهی و توجه افراد کمک می کند.
در این بین ۳۵۳ فردی که به طور میانگین بیش از ۳ ساعت در روز تلویزیون تماشا کرده بودند، در مقایسه با افرادی که کمتر تلویزیون تماشا می کردند، عملکرد بدتری در تست ها داشتند.
اگر اهل تلویزیون دیدن هستید و بیش از حد به آن نگاه می کنید بهتر است در صئئ ترک این عادت برآیید چون خطرات مضر و جبران ناپذیری سلامت شما را تهدید می کند و می تواند به شما آسیب وارد کند!
آیا می خواهید دچار اضافه وزن شوید یا رابطه ی عاطفی تان را با اعضای خانواده تان به هم بزنید و یا مانع بارداری خود شوید و کمتر عمر کنید؟ اگر اینطور است، همین حالا ریموت تلویزیون را بردارید و تا مدت زمان طولانی به تماشای آن بنشینید. محققان گفته اند تماشای بیش از حد تلویزیون سبب بروز عوارضی گاها غیر قابل جبران می شود.
اضافه وزن
تبلیغات و فیلم های جذاب می توانند شما را مدت طولانی وادار به یک جا نشستن کرده و مانع تحرک بدنی و در نتیجه اضافه وزن شوند.
همچنین اغلب تبلیغات تلویزیونی، مواد غذایی ناسالم را توصیه می کنند که می توانند به راحتی شما را قانع کنند تا به مصرف این قبیل مواد روی بیاورید.
افزایش احتمال ابتلا به دیابت
هر یک ساعت تماشای تلویزیون خطر ابتلا به دیابت را تا 3.4 درصد افزایش می دهد.
پژوهش ها نشان داده است که اغلب مردم حتی بیش از ساعات کاری شان به تماشای تلویزیون می نشینند که خود سبب افزایش بروز بیماری های ناشی از کم تحرکی مانند دیابت می شود.
کاهش احتمال بارداری
به تصویر کشاندن روابط عاشقانه ی غیر واقعی در فیلم ها، سبب ایجاد انتظارات بی جا و غیر منطقی همسران از شریک زندگی شان شده و می تواند رابطه ی عاطفی شان را به چالش بکشاند
بر اساس بررسی ها، مردانی که بیش از بیست ساعت در هفته به تماشای تلویزیون مشغولند، میزان اسپرم در بدنشان نسبت به سایرین تا حدود 44 درصد کاهش می یابد.
همچنین تماشای بیش از حد این برنامه ها، سبب افزایش خطر ابتلای مردان به بیماری های قلبی عروقی و در نتیجه کاهش توان جنسی آنان می شود.
آسیب رسیدن به رابطه عاطفی و زناشویی
به تصویر کشاندن روابط عاشقانه ی غیر واقعی در فیلم ها، سبب ایجاد انتظارات بی جا و غیر منطقی همسران از شریک زندگی شان شده و می تواند رابطه ی عاطفی شان را به چالش بکشاند.
به علاوه این درخواست های غیرمعقول سبب کاهش اعتماد به نفس و ایجاد اضطراب و استرس در زن و شوهر می شود.
جلوگیری از تکلم صحیح کودکان
تماشای تلویزیون تا قبل از دو سالگی باعث می شود کودکان نتوانند به درستی کلمات را ادا کرده و از نظر تکلم دچار مشکل شوند.
همچنین محققان به والدین پیشنهاد می کنند که مانع تماشای تلویزیون در کودک زیر دو سالشان شوند.
پرخاشگر شدن کودکان
بچه ها دعوا و پرخاشگری های فیلم های تلویزیونی را باور کرده و آن را در زندگی روزمره خود پیاده می کنند.
تماشای فیلم های تهاجمی منجر به کاهش سرعت رشد ذهنی کودکان و همچنین تبدیل شدن آنها به والدینی پرخاشگر در آینده می شود.
منزوی شدن افراد
پژوهش ها نشان داده است افرادی که به تماشای بیش از حد تلویزیون می نشینند، درگیر احساس تنهایی، گوشه گیری و افسردگی خواهند شد.
نه تنها تلویزیون بلکه استفاده بیش از حد از سایر ابزارهای الکتریکی مانند تلفن همراه و رایانه نیز همین عارضه را به دنبال دارد.
ربودن خواب از چشم ها
برخی افراد تلویزیون را مانند یک چسب می دانند که افراد نمی توانند از آن جدا شوند. برنامه ها و فیلم های تلویزیونی مانع دل کندن فرد و رفتن به رختخواب می شود.
یکی از دلایل مهمی که افراد را از قرار دادن این وسیله در اتاق خواب منع می کند، نیز همین مسئله است.
مرگ زودرس
محقان ثابت کرده اند که یکی از دلایل مرگ زودرس تماشای بیش از حد تلویزیون است. افرادی که بیش از سه ساعت در روز به تماشای برنامه های تلویزیونی می نشینند، در معرض خطر مرگ زودرس قرار دارند.
اگر شما نیز از آن دسته افرادی هستید که برنامه های تلویزیونی را زیاد دنبال می کنید، به فکر راه چاره و جایگزین کردن تفریحات سالم دیگری مانند ورزش کردن باشید.
تلویزیون دیدن بچه ها و این عواقب
تماشای تلویزیون چه تاثیرات منفی برای کودکان می تواند داشته باشد و تا چه میزان روی آن ها تاثیر بگذارد آیا تلویزیون دیدن تفریح و سرگرمی مناسبی برای آنان می تواند باشد و چه مضراتی می تواند برای آن ها در پی داشته باشد؟
تلویزیون برای کودک دریچه ای است به دنیاهای رنگی و جذابی که هرگز ندیده و تجربه نکرده است. تماشای برنامه های مناسب تلویزیون به صورت معقول و متعادل، تاثیرات مثبتی مثل تفریح و سرگرمی، آموزش مهارت های ارتباطی و هنجارهای اجتماعی و غنی کردن گنجینه لغات کودک دارد. از طرفی، تماشای بی رویه و بدون نظارتِ برنامه های نامناسب تلویزیون، علاوه بر مختل کردن فعالیت های اصلی کودک، سبب آموزشِ زودتر از موعدِ برخی اطلاعات غیرضروری می شود و پیامدهایی مثل بی توجهی، حواس پرتی و پرخاشگریِ او را به همراه دارد. در ادامه، به بررسی مختصر برخی از این تاثیرات مثبت و منفی می پردازیم.
تفریح و سرگرمی
کودکان زیر شش سال که هنوز به مدرسه نمی روند، عمده فعالیت روزانه شان بازی است. مهم ترین فعالیت روزانه کودکانِ دبستانی هم، درس و رسیدگی به تکالیف مدرسه است. برای هر دو گروه از این کودکان، تماشای متعادل برنامه های مناسب تلویزیون، تفریح و سرگرمیِ خوبی برای ایجاد تنوع در برنامه های معمول روزانه است.
آموزش و یادگیری
تلویزیون یکى از ابزارهاى مؤثر در آموزش، افزایش شناخت و ایجاد آگاهى در کودک است. کودک از طریق تلویزیون، از مسایل بی شماری مثل خودش، همسن و سالانش، خانواده، زندگی، دین، طبیعت، بایدها و نبایدها و آداب اجتماعی، جنسیت، مشاغل، وطن و… آگاه می شود و آموزش می بیند. درست است که پدر و مادر، مهم ترین نقش آموزشی و تربیتی را در زندگی کودک دارند اما به لحاظ روانشناسی، آموزه های تلویزیون به دلیلِ بی طرف و غیرمستقیم بودن، نافذتر است.
تکمیل چرخه اجتماعی شدن
بسیاری از کودکانِ امروز، تک فرزندانی هستند که خواهر و برادر و معاشری ندارند و به دلیل مشغله های گوناگونِ بزرگ ترها، فقط سالی یکی دو بار فامیل را ملاقات می کنند. تلویزیون، فرصتِ مناسبی برای اجتماعی کردنِ کودکانِ تنهای امروزی است. درک نقش های گوناگونِ خانوادگی مثل همسری، پدری، مادری، خواهری و برادری و وظایفِ هر کدام در برابر هم؛ درک نقش های گوناگون اجتماعی مثل شاگرد، استاد، رئیس، مرئوس، کاسب، کارمند، کارگر، سرباز و… و وظایف اجتماعیِ هر کدام؛ شناختِ اماکن عمومی مختلف مثل مسجد، دانشگاه، بیمارستان، پاسگاه و کارکرد هر یک و… قدم های موثری برای افزایش هوش هیجانی، مهارت بین فردی و تکمیلِ چرخه اجتماعی شدنِ کودک از تأثیرات مثبت تلویزیون است.
اختلال در فعالیت های اصلی کودک
به گفته روانشناسان، همه کودکان، چه مدرسه ای و چه غیر مدرسه ای، به اصطلاح در سنِ دانشمند شدن هستند. به این معنا که باید بخش زیادی از روزشان، صرفِ کشفِ دنیای پیرامونشان شود. به دل طبیعت بروند، برگ و سنگ و قطرات باران را ببینند و لمس کنند و بو بکشند؛ به سفر، سینما، تئاتر، پارک، بازی و ورزشگاه بروند؛ مطالعه کنند، بسازند، خراب کنند، بپزند و بچشند، تجربه کنند و با استفاده از ابزارهایی مثل میکروسکوپ، دوربین یا تلسکوپ، درک بهتری از پدیده های پیرامونشان به دست آورند. منتها متاسفانه این روزها در زندگی اغلب کودکان، تماشای تلویزیون جای تمامِ این فعالیت ها را گرفته است.
کاهش فعالیت مغز
بخش گسترده ای از مغز همه آدم ها از جمله کودکان، در هنگام تماشای تلویزیون، غیرفعال است و این منفعل بودن در بلند مدت، موجبِ تحلیل رفتن و تنبل شدنِ مغز و کاهش هوش و قدرتِ تحلیل می شود.
ورود پیش از موعد به دنیای بزرگسالی
کودکان در دنیای شاد و پاک و ساده و خیال انگیز کودکی به سر می برند و در حالت ایده آل، باید تا پایانِ کودکی، در همین حال و هوا بمانند. منتها تماشای تلویزیون، به خصوص برنامه هایی که ویژه بزرگسالان طراحی شده است، به شکل زودهنگام، اطلاعاتی غیرضروری به کودک می دهد که ناخواسته بچه را از دنیای رنگارنگِ کودکی به دنیای خاکستریِ بلوغ زودرس و بزرگسالی پرت می کند. اخبار تکان دهنده سیاسی و اجتماعی، تصاویرِ ترسناک و هیجان انگیز یا آگاهی ها و اطلاعات جنسی، از همین دسته اند.
پرخاشگری و خشونت
بحث تلویزیون و تاثیر خشونت شخصیت های کارتونی بر کودکان، یکى از دغدغه های جوامع مختلف است. وجود الگوهای خشنی که از طریق اعمال خشونت بار به پیروزی و قهرمانی می رسند مثل «بن تن»؛ وجود حادثه های خشونت بار و هیجان انگیز در سناریوی برخی فیلم ها و پویانمایی هایی مثل «لاک پشت های نینجا» و برانگیختنِ حسِ خشم و هیجانِ کودک با به چالش کشیدن قهرمانِ اصلی مثل «بتمن» یا «مرد عنکبوتی»، تاثیر زیادی در پرخاشگری و تحریک پذیری کودکان دارد.
تاثیر مخرب آگهی های تبلیغاتی
این روزها تماشای تلویزیون مساوی است با تماشای روزانه صدها آگهی تبلیغاتی در زمینه های مختلف. هر روز تعداد بسیار زیادی آگهی تجاری از شبکه های مختلف رسانه ملی پخش می شود و هر کس که به قصد دیدن هر برنامه ای گیرنده خود را روشن کند، بی آن که بخواهد در معرض پخش انبوه، مداوم و سریع آگهی هایی قرار می گیرد که فقط روی مزیت ها و برتری های کالا مانور می دهند. طبق آمار و تحقیقات، کودکان سالانه 40 هزار آگهی تبلیغاتی می بینند. پیام های بازرگانیِ مربوط به چیپس و پفک و اسباب بازی و وسیله های کمک آموزشی و… که بین کارتون های روزهای هفته پخش یا حین برنامه ها دیده می شود، افکار کودک را به شکل اساسی تحت تاثیر قرار می دهد. بد نیست بدانیم کودکان زیر 6 سال، قدرت تشخیص بین آگهی های تبلیغاتی با سایر برنامه ها را ندارند، به خصوص اگر در این آگهی ها از شخصیت های محبوب تلویزیونی استفاده شود. کودکان زیر 8 سال هم تصور درستی از تجارت و فروش کالا ندارند و حتی برای کودکان 10 تا 12 ساله هم باید اهداف صاحبان این آگهی ها را روشن کرد.
یک زنجیره به هم پیوسته
یادمان باشد تماشای شخصیت های متنوعِ کارتونی و عروسکی، اولِ راه علاقه مند شدنِ کودک به این کاراکترها و شروعِ خرید و استفاده از محصولات و تولیدات جانبیِ این کارتون هاست. کتاب، دفتر، پوستر، مجموعه عکس و برچسب، کیف و کفش و تی شرت، مداد و خودکار و تراش و… حالا گاهی این شخصیت ها، عروسک های «شکرستان» است که به دلیل هماهنگی با فرهنگ و باورهای ما، حتی اگر تن به خرید این محصولات بدهیم، تاثیر منفی بر کودک ندارد؛ ولی گاهی شخصیت های خشن «انتقام جویان» هستند که هیچ سنخیتی با هیچ کدام از ابعاد زندگی ما ندارند. اینجاست که داد بزرگ ترها درمی آید. در حالی که باید پیش از این ها، موقع تماشای این کارتون ها توسط کودک، فکرِ تبعات و دردسرهای بعدی را می کردند.
